BRGY. PAYATAS, QUEZON CITY. No. The mountain on the background is not the mountain we know. It's garbage.
So our 3-day stay-out immersion in Payatas just concluded. For three days, we aimed to experience how people from Payatas go about their everyday lives. We observed, mingled, went around, and even conducted interviews to dig even deeper. For the first part of my 2-part blog article, these are the Humans of Payatas (Based on the Photoblog - Humans of New York).
"Saan ka galing kanina?"
"Nagbenta po. Kalakal."
"Magkano binayad sayo? Ano bibilhin mo?"
"Limang piso po. Pambili po ng pagkain."
--
"Na-demolish yung dati namin na tinitirahan. Binayaran nila kami.
Nung pinapili kami kung pera o tirahan, tirahan na lang pinili namin.
Kesa naman mangupahan kami sa iba. Isusubo mo na lang,
ipambabayad mo pa ng renta."
--
"Bakit d'yan ka sa kanal naglalaro? Hindi ka ba narurumihan?"
"Hindi po. Sanay na po e."
--
"Taga-Isabela talaga ako. Nagtrabaho ako dito sa Maynila.
Sa trabaho kami nagkakilala ng Mister ko.
Nagpalipat-lipatkami ng tirahan na inuupahan.
Nung dumami na ang mga anak namin, di na namin kinaya mangupahan.
May nakilala kami na nagbebenta ng lupa na mura lang.
P1000, pwesto na yun. Kaso, sa tambakan naman ng basura yung mapapabigay samin.
Kinuha na rin namin."
--
"Wala po kaming manika e.
Bakit? Lalaki lang po ba ang pwedeng maglaro ng holen?"
--
"Ganito lang ang buhay namin dito. Simple.
Walang makukuhanan ng kabuhayan kundi sa basura ng iba.
Pero nakakaraos naman. P120 sa isang araw.
Minsan, nagkakasya na rin."
NEXT PART: PAYATAS (Part 2) - Reflection
0 comments:
Post a Comment